domingo, julho 22, 2007

A modo de parrafada II



(...) Dende aquela prestáronos moitas mans, mans que agradecemos moito, sen elas a historia o mellor só era iso, historia, e non presente como hoxe é. Gracias unha vez mais a todas elas, as pasadas, as presentas e as que agardamos están por vir.
E aquí estamos, tentando renovar a ilusión cada día, facendo as cousas honradamente como e tradición no noso Pobo e loitando por sentir orgullo do noso traballo, cousa que dende anos foi difícil nesta Terra. Hoxe xa entrando nun novo século a esperanza sigue sendo o ultimo que se perde.
Agradecer tamén o voso apollo, que sodes os que o fin facedes disto unha realidade.

E como non, Bo Proveito


Texto cedido pela Taberna O Lagar em Eiras - Tui


Que bem que soa o galego...


Foto de João Coutinho

domingo, julho 15, 2007

História de um lagar especial ou "a modo de parrafada" I



Depois de anos a ir lá, consegui finalmente que me cedessem a história. Assim posso contar - numa lingua que me soa tão bem:o galego - como nasceu um sítio que preenche todos os sentidos.

En mentres non vos collemos o pedido e se vos prestades vamos entretervos con un pouco de historia, da nosa historia.
Atopádesvos nunha casa de Labregos Galego-Portugueses, a casa de María da Morghada e Francisco, xente humilde (sen escolla, humilde por obrigación) que co seu traballo ergueu esta casa. Logho o tempo i a vida pasou, e a casa como tantas quedou valeira, a espera de nova savia.
E no ano oitenta e sete, nunha Ourensá rúa dos viños, dous Minhotos, Berto e Miguel deron en pensar que se querían facer Taberneiros. Co máximo respeto e poucos cartos montouse “unha tasca diferente”, así se anunciaba no ano oitenta oito a súa apertura. Coñecementos os mínimos, por non dicir ningún e ilusión a máxima, poida que ela, a ilusión, nos levara a que hoxe aínda esteamos aquí e téndovos a vos como clientes.

(...)

Taberna O Lagar en Eiras
Picons darriba, 12 Eiras
O Rosal Pontevedra
986 620 053



Foto de João Coutinho

quarta-feira, julho 04, 2007

Sumário



O blogue fez três anos no passado dia 30 e eu nem me lembrei de assinalar a data. Nesse dia havia corridas de cavalos em Ponte de Lima, sevilhanas e muita, muita chuva. De resto não me apetece escrever; este é um fenómeno que me acontece sempre que me aproximo da Faculdade de Letras - há 3 anos atrás queixei-me do mesmo no 1º post que escrevi. Para além disso, tenho-me dado mal com Molière, Corneille e Rabelais. Em contrapartida, parece-me que vivi a vida inteira com Mukarovski, Bakhtine, Derrida e Eco. Em breve farei anos também e não me apetece fazer festa nenhuma - nada de novo, é sempre assim: definitivamente não gosto de festejos.
De qualquer forma, como diria Derrida, não existe nada para além do texto.